SHAHA BLDG MADHALE RAMYA BAALPAN

शनिवार पेठेतून शहां बिल्डींग, कर्वे रोड ला रहायला आल्या नंतरचे दिवस मात्र फार मस्त, मजेत आणि आनंदाचे गेले. इथे खरतर आम्ही   चौघे  मोठे झालो आणि एकत्र खेळलो, अभ्यास केला, मजा केली    मोठी .सोसायटी असल्यामुळे  भरपूर मुल मुली होतो . लगोरी, विटी दांडू , लंगडी, लपायला भरपूर जागा असल्यामुळे लपा -छापि , आणि, ग्राउंड वर बास्केट -बॉल ,  व्हॉं ली -बॉल ,बेस बॉल ,कबड्डी, अनेक प्रकारचे खेळ खेळायला मिळाले. खरच,खूप भाग्याचे वाटते. एक सर होते ते हे सर्व खेळ शिकवायचे. खूप  मजा यायची. आणि घराच्या आतले खेळ, तर काही कमीच नाही. भातुकली रंगायची दुपारभर, पत्ते खेळायला बसलो, तर संध्याकाळ केव्हा व्हायची ते कळायचेच नाही. आणि मग कधी कधी घरात जायला उशीर झाला तर शिक्षा झालीच समजायची !  बर, घरात बसून पण खेळ होतेच की ! पेपर गेम्स  तर किती तरी खेळायचो !पण संध्याकाळी सात वाजता घरात हवे ! त्यानंतर अभ्यास, जेवण आणि गप्पा मारीत झोपणे ! वा! आठवले तरी अंगावर मोरपिसारा फिरल्यासारखा  वाटतो . तेव्हा माई आणि दादा  पण आमच्या कडे होते. त्यांची पण खूप आठवण होते. आजोबांची  खूप वेळ चालणारी देवपूजा, माईंची ताक  करायची लगबग , त्यांची तासंतास चालणारी वेणीफणी , एका छोट्या रुमालात ठेवलेला त्यांचा चष्मा, तो जपण्यासाठी केलेला खटाटोप, दादांच्या जेवणाची वेळ होत आली की त्यांची आईला एक वार्निग बेल जाई. कारण आजोबा आले आणि, जेवण वाढलेले नसेल तर ते न जेवताच ऑफिस ला गेल्याचे माई नेच आम्हाला सांगितल्याचे आठवते ! आजोबा कर्मठ आणि माई    भोळ सट ! प्रचंड मजा यायची ! पण मी दादांची लाडकी होते असे वाटते. कारण फक्त मीच त्यांच्या शेंडीची तीन   पदरी वेणी घालण्याची हिम्मत करू शकत होते. आज देखील हे आठवल की हसू येत. त्यांच्या कमरेचा जुना पैसा होता तो जर खाली पडला,तर फक्त सचिनच तो पैसा उचलू शके, कारण जर नितीनने तो उचलला    तर ते त्याला  रागावून हाकलून देत आणि, सचिनला आवाज देत !    पण दादा अतिशय काटेकोर होते हे ही खरच . रोज सकाळी माझ्या बसची वाट  पहात बाल्कनीत उभे रहायचे, बस आली की मला सांगायचे आणि, मला बस मिळालेली त्यांना दिसे आणि, मगच ते खोलीतखूप  जात. आणि हे सगळ सकाळी  पावणे सहा वाजता !

आमच्या   बिल्डींग मधली मंडळी म्हणजे    पण वेगवेगळे नमुने!  अतिशय हुशार असे बिरारी, खोडकर अशी  गोरे भावंड, मनमोकळे आणि अतिशय खेळकर भागवत फ़े मिली , आम्ही ज्यांच्या खूप खोड्या काढत असू ते  इतर सर्व flat चे लोक. पण, कोणाला मदत लागली, तर, सर्व मंडळी  त्वरीत हजर ! हीच खासियत जी आजकाल कमी झालेली दिसते .ती सर्व मंडळी  चाळीतून flat  मध्ये आलेली त्यामुळे ती संस्कृती घेवून आलेले. पण आता हे दिसत नाही

.आता एक सोप्पी  रेसिपी सांगते. आजच्या आज करून बघा आणि    मला कळवा .

पंचामृताचे  पानगे :

दूध - १ वाटी , दही- १/४ वाटी ,- तूप - २ टेबल स्पून, मध - २ टेबल स्पून ,साखर - २ ते ३ टेबल स्पून - सर्व पदार्थ        मिक्स करून, साधारणपणे १ वाटी  कणिक आणि १/२ वाटी  तांदूळ पीठ (नसल्यास कणिक घ्यावी) घालून,किंचित  मीठ घालून  सरबरीत डोश्या  सारखे पीठ घेवून, pan  मध्ये छोटे पानगे तुपावर घाला.दोन्हीकडे  खरपूस भाजून घ्या. प्लेट मध्ये घेवून, मध, क्रीम, घालून  द्यावे.
variation -  वरील mixture  मध्ये पनीर किसून घालावे.
. bye !

MALAA MILALELI ANMOL SHIKVAN

काल  मी शनिवार पेठेतील गमती   आठवत होते. त्या गमती आठवताना तिथे घडलेले नाटय  देखील आठवल्या शिवाय रहात  नाही. तिथे घडलेल्या ह्या नाटयाने तर मला खूप लवकर आयुष्यात खूप काही शिकवले असे आज वाटते. आमचे शेजारी जे परांजपे रहात, ते पूर्ण कुटुंबच  वेडयांनी  भरलेले होते ! नवरा बायको, ३ मुलगे  सर्वांचे च आमच्या कुटुंबाशी बहुधा मागील जन्माचे वैर होते. लाईटचे कनेक्शन रात्री कापणे, पाण्याची पाईप ठोकून ठेवून पाणी पुरवठा बंद करणे, आमच्या बाहेर ठेवलेल्या  सामानाला रात्री-बेरात्री नुकसान पोहोचवणे, भांडणे काढणे, अपशब्द बोलणे, मुलांना वाईट बोलणे, असे अनेकानेक गलिच्छ प्रकारांनी  आम्हाला त्रास दिला. पोली स  स्टेशन मध्ये रात्री-बेरात्री हजेरी लावावी लागणे,कोर्ट केसेस करायला भाग पाडणे,हे सर्व दशावतार मी पाहिले,जवळून अनुभवले, आई-बाबांची  होणारची कुचंबणा, घरातील तारांबळ, ,आपण चांगले असून देखील, आपल्याला अशा दुष्ट लोकांना सामोरी जायला लागावे ह्याची खंत, हे सगळ तेंव्हा कदाचित उमगत नसेल, पण जाणवल असणार नक्की. पण शेवटी, वाड्यातल्या लोकांनी, पोलीस स्टेशन मधील अधिकाऱ्यांनी  दाखवलेला बाबांवरचा विश्वास,माझ्या मामांनी दिलेली भक्कम साथ,आणि देवावरची ह्या दोघांची अपार आणि पूर्ण श्रद्धा, आणि सगळ्यात महत्वाचे म्हणजे आपले काही चुकलेच नाही, तर का घाबरायचे? हा आत्मविश्वास जबरदस्त होता. आणि म्हणूनच सर्व कोर्ट केसेस बाद ठरल्या.सर्वांना आनंद तर झालाच,  पण -'बाबा' आणि 'हेमाची आई'(असेच म्हणायचे सगळेजण) ह्या संकटातून सुटले ह्याचे समाधान जास्त होते. तर,वाड्यातल्या ह्या दिवसांची ही सर-मिसळ आठवणींची!


असो,   मूड ठीक करण्यासाठी, आणि थंडीचे दिवस उबदार करण्यासाठी, डिंकाच्या लाडुची  ही सोप्पी रीत खाली देत आहे.
डिंकाचे लाडू:

खायचा डिंक - १/२ वाटी , सुक खोबर कीस -१/२  वाटी, बदाम-१/४ वाटी , काजू-१/४ वाटी , तीळ -१/८ वाटी , खसखस-१/८ वाटी , पिठी साखर - १ १/२ ते २ वाटी ,  साजूक तूप - १ ते १/४ वाटी, कणिक - १/२ वाटी 

डिंक  १/२ वाटी  तुपात थोडा थोडा करीत तळून  घ्यावा .. खोबर कीस., तीळ , खसखस  कोरडे  भाजून घ्यावे. बदाम, काजू, तुपात तळून  घ्यावेत. सर्व मिक्स करून,भरड किंवा बारीक पावडर मिक्सरवर करावी. कणिक तुपावर गुलाबी परतून घ्यावी. थंड करून,, सर्व वस्तू , पिठी साखर, तूप घालून, लाडू करावेत .   हवे असल्यास, वेलची, सुंठ पावडर घालावी. हवे असल्यास तूप जास्त घालावे.  लाडू  न वळता नुसते पण खावू  शकतो.

वर दिलेली आपली पुणेरी डिंक  लाडू ची रेसिपी. खाली, "पंजिरी' म्हणजे उत्तर भारतात बनणारा प्रकार.थोडा फरक आहे, करून पहा
पंजिरी:

 कणिक - १ वाटी , रवा   -१/२ वाटी , डिंक - १ वाटी , बदाम - १/४ वाटी , काजू - १/४ वाटी  पिठी साखर - १ १/२ ते २ वाटी

कृति : कणिक आणि रवा वेगवेगळे तुपावर गुलाबी भाजून घ्यावे. बदाम,काजू ,डिंक  वेगवेगळे  तळून  घ्यावेत. बदाम,काजू आणि, डिंक  मिक्सर मधून बारीक पावडर  करावी. सर्व वस्तू मिसळून नंतर त्यात वेलची पूड,सुंठ पूड, अख्खे बदाम,काजू घालावेत. थंडीसाठी उत्तम पदार्थ आहे. खराब होत नाही

हवा असल्यास, १/२ वाटी  खवा परतून घालावा. पण हे जास्त टिकणार नाही.


ह्या सगळ्या लिखाणामध्ये माझा gas वरचा मसाला जळून  गेला ना! . असो !

 ,







 


  


            

SHANIWAR PETHETEEL DIVAS

पुण्याची शान _ शनिवार वाडा !

मी   काल मथूरेतील  अनुभवा बद्दल  लिहिल  होत .त्या नंतर  बाबा army तील  सर्विस काळ संपल्या नंतर पुण्याला आले। शनिवार पेठेतील वाड्यात  राहायला आल्या नंतर एक वेगलाच  अनुभव आल़ा मी तेव्हा  दुसरीत होते। सैंट  मीराज शाळेत जात होते। वाडयात भरपूर मुल  होती त्यामुले  भरपूर खेलने  व्हायचे।सचिन आणि नितिन  चा  जन्म  ह्यावाडयात  झाला .    मला   चांगले .आठवते  दोघां कड़े  बघतांना, ,दोघांचे संगोपन करताना, आईची  , बाबांची , खूप ताराम्बळ   उडायची . कधी दोघे आजारी , कधी दोघे मजेत ! एकाला दूधाची  बाटली दिली तर ,तो ती  बाटली  फेकून  द्यायचा , कारण ती  बाटली   दूस्र्याची  असायची ! दोघे एकाच   वेळी आजारी पडले तर  मग विचारूच नका ! समोरच डॉ। देशपांडे ह्यांचा दवाखाना होता। मग दोघांना घेवुन आमची वरात दवाखान्यात ! पण डॉ तर   अवलीयाच  होते  ! ""ते अतिशय शांत पणे  तपासणी करायचे , औशध  द्यायचे, अणि कधी कधी  आईला म्हणायचे 'अत्ता त्रास होतोय, पण  जेव्हा   चार हातांनी कमावातील , तेव्हा माझी आठावण  काढाल ! खरच  आहे त्यांचे म्हणणे !   आज आई -बाबांना खरच  अभिमान वाटत आहे! डॉ देशपांडे आठवले की हे सगळे आठवते।,अणि वाडा  आठवला की ते आठवतात .

वाड्यातली आमची gang

मला  आठवतय वाड्यात  जी बिऱ्हाडे   होती, जी मुल  होती, सर्वांना  सचिन आणि नितिन आणि प्रमोदिनीला खेळवायला   फार आवडायचे। त्यामुळे ,आईला थोड़ी मोकळीक मिळत  असे .

डावीकडे सचिन, मध्ये प्रमोदिनी आणि नितीन ! आजवरचा सगळ्यात गोड फोटो ! 

आम्ही वरच्या मजल्यावर  रहात होतो,   खाली मधो मध  मोठे  अंगण  होते। तिथे उन्हाळ्यात  सगळ्यांचे पापड व्हायचे , घरोघरी लोणची  व्हायची , ते पापड खाण्यात  जी मजा होती, ती  आज कुठल्याच  पापड़ात  नाही! हरबरा, ऊस, बोर आवळे ,खूप मजा! प्रत्येकाच्या घरात केव्हाही, प्रवेश  मिळत असे। आमच्या शेजारी सोहोनी काकू रहात। त्यांचे कड़े  खूप खेळायची ,  त्यांच्या कड़े मला जेवायला  फार  आवडायचे  पण , नंतर कळले , की ते  जेवण आईच पाठवायची!   सगळीच  मजा ! देशपांडे , मुकीम , करंदीकर , सोहोनी , अणि मालकीण  बाई होत्या  परांजपे काकू  , सगळे लोक खूप चांगले होते। पण ,ह्याच  वाड्यातल्या काही कदू  आठवणी  पण  आहेत,पण त्या उद्या ! .   

MY DAYS IN MATHURA

Today, I was very excited to write on my blog, but was wondering what to write. Going  back to my earliest memory of food, is about the white bread sandwiches, which Aai would send in my tiffin. With the crusts cut off, and butter and powdered sugar spread liberally on the bread slices, it was the best tiffin in those days! Aai would send dahi bhat, sandwiches and a small bottle of milk in the hands of our sahayak, in a small cane basket. It is still etched in my mind clearly.We had a huge kitchen garden where there were fresh vegetables. We have a photo of my Aaji plucking fresh green chillies from the garden. So, I think the sight of a kitchen garden with fresh veggies makes me nostalgic.T his I talk about the time when we were in Mathura,where my Baba was posted.

This incident brings a smile on my face, everytime I think of it. Once , an officer who was my baba’s colleague had come over, and he had given me a box of chocolates. But since I didn’t wish him’good evening’, Baba made me sit on the window sill, until I said sorry, which obviously , I didn’t!. Later after some time, he did take me to sleep! That was the end of the chapter!

Pramodini, was born in Mathura, and I remember she looked like a DOLL! – lliterally!. There are photos to prove my point. I remember the house vividly, as it was then, and still I go back in time , and just reminiscing about those days,  is a good stress buster for me!

Now for a traditional receipe of RAWA LADOO but with a few  variations. This is one sweet which everyone relishes- young or old alike

Take 100 gms of real fine rawa, roast it in 30 gms of ghee, till it turns pinkish brown. Make syrup with 75 gms sugar and little water, to make 1 thread consistency, and when the rawa is still hot, pour the hot syrup, stir to mix thoroughly and keep the mixture covered overnight or for 7 to 8 hrs. Then, mix again, adding elaichi pwd, kesar, kaju pieces, kishmish whatever you prefer. Add  a little ghee if the mixture looks too dry, and sprinkle a few drops of milk, roll into laados , put a kaju piece of the top, and serve.

Variations – You can substitute 25 gms of rawa for khava, which needs to be roasted separately and then mixed into the roasted rawa. OR 25 gms of milk powder to be added in the final mixture, before rolling the laados.OR 3 tbsp of grated fresh coconut which is to be mixed in the final mixture.

So, here’s happy cooking! 

Welcome to my BLOG!!!!

Hi  Friends,

I would love to share this blog with all the food lovers - those who believe the FOOD is definitely LIFE!

This blog is not just about food, but it is about life, its experiences, that we share, and which many a times, culminates into a food item, which is then associated with the particular memory or experience.

If we look at it plainly, cooking is that activity, which goes on constantly, many times very mechanically, some times, with a little thought and care. But if look at life and cooking as its integral part, then we will know that food is one of the major criteria for deciding the quality of life that we live.

Life style changes happen over 20 to 25 yrs roughly. And if we were to look at the past century or so, then we will find that food has constantly evolved. New techniques, new ideas,  raw materials, new food items, keep coming from time to time.

So, if we stick to the same old routine through the years, without incorporating any changes in our food, then we tend to become rigid in our thoughts in life, and more rigid towards towards life also.

There is so much fun, so much happiness in cooking! Even everyday cooking could be made special with some special touch!

Cooking is a challenge as well! Sometimes, you have to accept challenges from Time, from occasions, and from people. As you are confronted with a challenge, your senses become sharper, respond to the given situation, fast, and to the mark, thus fulfilling your challenge and giving a sense of achievement to yourself!

Cooking is an ongoing process, which for any homemaker, is as good as any other corporate job, albeit without the fat pay packet! But the joy on the faces of your folks, a word of appreciation from your friend, from your boss, a pat of those wrinkled hands from your elders is more than a fat paypacket could offer in terms of happiness!

So friends, as a foodie blogger, I start off with a sweet dish, to instantly connect with all my friends. This receipe is worth trying and since it has chocolate in it, rest assured, it will be an uplifting experience!

CHOCO CUTIES:   

Take 100 gms of crumbled Christmas cake, or Christmas pudding, or Plum cake, or chocolate cake, whatever is easily available. Add 2 to 3 tsps of rum or red wine, as per your taste and preference, And now add 50 ml of golden syrup which is easily available in supermarkets, or regular sugar syrup made at home.  Now, mix 75 to 100 gms of melted dark chocolate, or cooking chocolate. Mix together, and roll into small walnut sized balls, and keep in paper cups in the fridge for an hour. Remove the cups onto a tray, and pour a big drop of melted white chocolate over it. Now stick some red and green tutti frutti, or coloured cherries pieces on the white chocolate. Serve these choco cuties as After dinner cups or for birthday parties, or just any time! Literally any time! They will vanish before your very eyes in no time.